Vluchtelingen vertellen hoe het is om hun land te verlaten tijdens Wereldvluchtelingendag in Uden

Met een rugzak op over een stormbaan om te ervaren hoe het is om te vluchten of gewoon een praatje maken. Onder het genot van een 'bakkie koffie' en zelfgemaakte delicatessen konden mensen in Uden maandag in gesprek gaan met vluchtelingen die sinds een aantal jaar in de gemeente wonen.

Vluchtelingenwerk had het 'buurtbakkie' georganiseerd in het kader van Wereldvluchtelingendag. "Wij willen heel graag het draagvlak verhogen, want er is een hele grote groep mensen die niet weet wie de vluchtelingen zijn of wat wij doen", vertelt Saskia van Heumen. 

Veel mensen denken dat vluchtelingen hier alleen voor een uitkering of beter leven naartoe komen

Sipan Saida - vluchtte vanuit Syrië naar Uden

Een van de aanwezigen is Sipan Saida. Hij vluchtte in 2012 voor de oorlog in zijn thuisland Syrië en kwam na een lange tocht via Irak, Turkije en Griekenland vijf jaar geleden terecht in Uden. "Saskia vroeg mij er vandaag bij te zijn en ik wilde graag komen. Veel mensen denken dat vluchtelingen hier alleen voor een uitkering of beter leven naartoe komen, maar iedereen had gewoon een leven voor de situatie zoals die nu is in hun eigen land." Voordat de oorlog in Syrië begon had Saida een baan en studeerde hij aan de universiteit. Nu woont hij in Uden en werkt hij als productiemedewerker en als vrijwillige tolk bij Vluchtelingenwerk. 

Stormbaan 

Om een klein beetje te kunnen ervaren hoe het is om te moeten vluchten kunnen bezoekers maandag ook over een stormbaan gaan. Aan de start moesten ze de keuze maken welke drie bezittingen ze willen meenemen en daarmee moeten ze de zware obstakels over. "We horen heel vaak dat mensen zeggen: 'ze hebben allemaal een mobieltje'. Maar het is 2022, iedereen heeft tegenwoordig een mobiele telefoon, ook in Afrika. Dat is de toegang naar familie om contact te houden en daar kun je documenten op zetten. Dus als mensen daarover nadenken zijn we al heel blij", aldus Van Heumen. 

Saida vindt dat de stormbaan best goed bedacht is, maar in het echt is het volgens hem nog velen malen zwaarder. "Toen ik vluchtte moest ik 12 uur lang op zulke wegen lopen en ondertussen konden er bommen vallen", vertelt Saida. Je hebt geen tijd om je spullen te halen, maar moet meteen je familie bij elkaar halen en wegrennen. Een hele nare situatie, maar gelukkig ben ik nu hier", besluit hij.